Łysiczka lancetowata – wszystko, co musisz wiedzieć!

Łysiczka lancetowata (łac. psilocybe semilanceata) jest jednym z najbardziej znanych i popularnych grzybów psylocybinowych. Należy też do nielicznej grupy halucynków występujących w Polsce i dlatego rodzimi badacze właśnie od niej rozpoczynają swoją przygodę z mykologią. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o właściwościach łysiczek lancetowatych, ich wyglądzie i miejscach występowania, to serdecznie zapraszam do lektury.

Jak wygląda łysiczka lancetowata?

Łysiczka lancetowata to niewielki, smukły grzyb, który – zgodnie ze swoją nazwą – nieco przypomina lancę. Łysiczka posiada cienki, elastyczny i długi trzon, a także kapelusz z ostrym wierzchołkiem (na szczycie kapelusza widoczna jest charakterystyczna brodawka/spiczasty garb). Im jednak starszy i bardziej dojrzały grzyb, tym jego kapelusz staje się mniej stożkowaty i coraz bardziej przypomina kształt dzwonu. Jeśli chodzi o wielkość grzyba, to jest ona zróżnicowana i uzależniona od kilku czynników, jak stadium rozwoju czy miejsce występowania i panujące w nim warunki. Trzon łysiczki może mieć długość od 3 do nawet 15 centymetrów, w przypadku kapelusza wysokość zwykle mieści się w przedziale od 1 do 2 cm. Jego średnica waha się od 0,5 do 2,5 cm. Na suchej łące będą one biały, za mokrej zaś szaro-brązowe z ciemną obwódką u dołu.

A co z kolorem grzyba? Tutaj również nie ma jednoznacznej odpowiedzi, bo barwa łysiczki lancetowatej w dużej mierze zależy od poziomu wilgotności otoczenia. Kiedy jest wilgotno, jej kapelusz wyróżnia się ciemną barwą (brązową, oliwkową lub szarawą), a do tego ma śliską i nieco lepką powierzchnię. Natomiast jeśli kapelusz łysiczki jest wysuszony, przybiera kolor biały, żółty lub jasnobrązowy, a przy tym jest nieco gładszy i suchy. Pozostając w temacie kolorystyki, nie mogę też pominąć kwestii umieszczonych pod kapeluszem blaszek. Choć ich wygląd jest dość specyficzny i łatwy do zapamiętania (są szeroko rozmieszczone i nieco przerośnięte), to jednak barwa również się zmienia. Młody grzyb ma blaszki o jasnym odcieniu, które wraz z upływem czasu ciemnieją – u starszych osobników mogą one mieć kolor ciemnobrązowy, a nawet niemal czarny.

Gdzie występuje łysiczka lancetowata?

Grzyby halucynogenne to niezwykle fascynujące organizmy, które występują niemal na całym świecie. Ponieważ jednak najlepiej czują się w klimacie wilgotnym i gorącym, to wiele z nich upodobało sobie Amerykę Południową, Australię czy Nową Zelandię. Łysiczka lancetowata jest nieco mniej wymagająca, dlatego spotkać ją można również w Europie – od Wielkiej Brytanii i Norwegii, przez Niemcy, Polskę i Czechy, aż po Bułgarię i Włochy. Jeśli chodzi o jej występowanie, łysiczka lancetowata w Polsce szczególnie rozpowszechniła się w Bieszczadach, ale znaleźć ją można również w innych rejonach kraju. Mówiąc prościej – zdeterminowany kolekcjoner spotkać ją może od Bałtyku aż po Tatry.

Jak znaleźć łysiczkę lancetowatą?

Po lekturze powyższych akapitów wiesz już, jak wygląda łysiczka lancetowata i gdzie najczęściej występuje, ale z pewnością wciąż zadajesz sobie jedno pytanie: jak znaleźć ten gatunek grzyba? Szczególnie jeśli jesteś początkującym badaczem i nie chcesz pomylić łysiczki z innym magicznym grzybem. Wybierając się na misję poszukiwawczo-badawczą musisz pamiętać, że ten gatunek grzybów spotkać można w innych miejscach niż tradycyjne borowiki, muchomory czy kurki. Gdzie zatem szukać łysiczki lancetowatej? Przede wszystkim łysiczka rośnie na obrzeżach lasów, byłych pastwiskach, łąkach i miejscach podmokłych. Grzyby psylocybinowe z tego gatunku w niektórych przypadkach rosną tuż przy drogach, na obrzeżach zarośli czy w owocowych sadach. Owocniki łysiczki lancetowatej spotkać można bezpośrednio w mchu czy na trawie – szczególnie na regularnie koszonych trawnikach, w kępach trawy czy porośniętych darnią przydrożnych rowach. Warto też pamiętać, że łysiczki lancetowate lubią rosnąć w grupach, więc jeden znaleziony grzyb zwykle oznacza, że w najbliższej okolicy jest ich zdecydowanie więcej.

Jakie są objawy po spożyciu łysiczki lancetowatej?

Grzyby psylocybinowe, w tym również łysiczka lancetowata i jej owocniki, mają właściwości psychoaktywne, dlatego w wielu krajach (w tym w Polsce) ich spożycie i uprawa, a także ich posiadanie jest nielegalne. Historia pokazuje jednak, że nie zawsze tak było, a wyniki badań naukowych pozwalają mieć nadzieję, że również nie zawsze tak będzie. Psilocybe semilanceata z uwagi na swoje właściwości od wieków miała zastosowanie w medycynie ludowej. Obecnie natomiast trwają profesjonalne testy kliniczne, które udowadniają, że psylocybina jest pomocna w leczeniu niektórych chorób, a także zwalczaniu uzależnień, m.in. od alkoholu i narkotyków.

Pozytywne skutki przyjmowania psylocybiny

Prowadzone przez psychologów i psychiatrów badania pokazują, że regularne przyjmowanie określonych dawek łysiczki i innych grzybów halucynogennych powoduje nie tylko – jak się powszechnie przyjmuje – napady śmiechu, spowolnione reakcje, intensyfikację emocji, zaburzenia postrzegania czasu i  przestrzeni czy różnego rodzaju wizje. Testy z zawartą w łysiczce lancetowatej substancją psychoaktywną udowodniły, że ma ona również dobroczynne właściwości. Między innymi:

• poprawia nastrój,
• łagodzi stres i napięcie nerwowe,
• pomaga lepiej zrozumieć swoje emocje,
• poprawia percepcję,
• ma pozytywny wpływ na kreatywność i produktywność.

Niepożądane objawy po spożyciu łysiczki lancetowatej

W przypadku niewłaściwego użytkowania łysiczki lub innych gatunków magicznych grzybów, przyjmowania złej dawki czy braku kontroli nad działaniem substancji, mogą pojawić się niepożądane objawy. Należą do nich m.in.:

• bóle brzucha,
• skurcze mięśni twarzy,
• uczucie zimna,
• spadek ciśnienia tętniczego.

Psylocybina jest substancją psychoaktywną, uznawaną za środek odurzający, więc skutki po jej spożyciu może też odczuć układ nerwowy. W żadnym wypadku nie namawiam więc na przyjmowanie jej samodzielnie i na własną rękę.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące łysiczki lancetowatej

Źródło:

To nie łysiczka – czyli co w trawie zwodzi (część I) | hyperreal.info